Tuesday, February 9, 2010

KOSONG

Jiwa kosong tanpanya...hati lara kehilangannya...akal hilang entah kemana...tiada siapa yang tahu arahnya...aku binggung memikirkannya...datang tanpa ku undang...perginya tidak ku halang...resah..jiwa resah..gelisah..jauh dilubuk hati derita mencengkam jiwa..kosong kamar hatiku kosong..hilang segala bayang tiada....

Tak tertahan hati yang duka..aku kecewa dia juga merana..silapnya hilang kewarasan akal fikiran.. yang hitam telah legam dihati...yang putih hampir kelabu warnanya...tak tertanggung hati kecil ini...mengenang kisah silam menusuk jantung seperti halilintar membelah bumi.....akhirnya aku tersungkur disini...